…. en dan zijn we uit het gebergte van de Sierra de Cazorla en de Sierra de Alcaraz!
Donderdag 3 mei: De dag begon met vals plat omhoog. We kwamen tot de vaststelling dat we dat al lang niet meer onaangenaam vinden en tegen een leuk tempo omhoog rijden. Dan begon de echte klim. Voor Bram een van de zwaarste klimmen ooit. Voor ons allen heel zwaar. Voor ons allen heel mooi! Een nauwe pas, superstijl bij momenten. Gelukkig kwam er ook hier een eind aan, zelfs al doe je die maar tegen 4km/u 😉 Op de top moesten we toch ook bekennen dat we dat eigenlijk best leuk vinden in de bergen rijden. Vooral omdat er dan weer zo een lange mooie afdaling volgde, recht naar een mooie picknickspot met kraantjes, bankjes en een fantastisch uitzicht.
De vallei werd altijd breder en breder. Op een bepaald moment zagen we enkel bergen in de verte. Een laatste klim bracht ons tot in Alcaraz, een klein stadje op een berg. We bezochten de ruïne van een oud Moors kasteel, dronken een biertje op een terras (enfin Bram en Hanne toch).
Onze fietsen staan op het balkon van onze kamer in het hostal. Vreemd zicht maar wel heel gemakkelijk!
Het is nog steeds koud, maar overdag valt het mee en nu we binnen slapen hebben we er ook minder last van.
Altijd mooie foto’s
Hopelijk heeft er niemand hoogtevrees
Dit is geen grap, maar op 1300m tikt de tijd ietsje rapper dan op zeelevel, dus gebruik hem goed
Daarom gaan we nu terug naar zeeniveau, vinden dat het allemaal te snel gaat
Is dat niet gevaarlijk om kaatje zo weg te katapulteren
Vroeg leren vliegen kan nooit kwaad
Heb op dezelfde plek gepicknickt ..daarna via de afgesloten weg gegaan..schitterend ..voorbij die “waterval” ook de honden gehad?gelukkig goeie afsluiting..
Geen honden gehad gelukkig. Daar hebben we al wat dingen met meegemaakt!
Telkensweer mooie foto’s die prachtige verhalen doen leven !
Proficiat aan de schrijver en de fotograaf van dienst !
Merci Leen 🙂