Dag 47: First blood

Vrijdag 20 april 2018.

Hotel Torrezaf was echt zijn drie sterren niet waard. De fietsen konden dan wel veilig binnen staan en er was warm water, maar drie sterren? Daarvoor mag er toch geen schimmel op het plafond van de badkamer zijn lijkt me. Waarschijnlijk was het vroeger wel een mooi hotel. Nu vergane glorie.

Het eerste stuk van de route was leuk, verder de via verde tot Jaen. Dan de stad door. Stijgen, we hebben een stuk te voet door de stad gewandeld, fietsen aan de hand. (Wat misten we Sevilla en haar mooie fietspaden dan!)

Uit Jaen begon onze eerste beklimming. Zwaar, heel zwaar. De beklimming liep ook langs een iets grotere baan. Dat was niet leuk. Gaandeweg was er steeds minder verkeer en werd de weg altijd steiler… Bram kreeg de kar bijna niet boven. Te lang te zwaar. Gelukkig is iedereen na veel zwoegen en zweten veilig en gezond boven geraakt. Tijd voor een iets langere pauze!

We hebben gepicknickt in het kerkhof van La Guardia. Dat was echt mooi. Bankjes, een waterkraan en zelfs een toilet! De mensen die er lagen waren ook heel rustig ?

Vanop deze berg zagen we ons einddoel liggen. Mancha Real. In vogelvlucht maar 8 kilometer… Maar vogels moeten geen wegen nemen en sleuren al helemaal geen bagage mee.

Wij konden de eerste kilometers gelukkig naar beneden. Dat hadden we echt wel verdiend. Kilometerpaaltjes flitsten voorbij. Dan komt er een eind aan die afdaling en begint de laatste klim van de dag. 10 kilometer stijgen. Volgens het routeboekje gemiddeld 5%. Gelukkig over een kei leuk baantje. Hoe snel de kilometers bij een afdaling voorbij vliegen, zo traag gaan ze bergop.

Maar af en toe pauzeren en een snoepje helpt voor de moraal! 3,5 kilometer voor ons hotel, nog steeds stijgt de weg en het noodlot slaat toe. Olijfbomen zijn blijkbaar zalig om in te klimmen en gelukkig niet hoog om uit te vallen want dat is wat Lukas deed! We hoorden ineens een roep van pijn en Lukas lag op zijn rug op de grond. Even paniek. Gelukkig kon hij snel zelf rechtstaan, maar hij had wel een serieuze snee in zijn kuit. Snel proper gemaakt en als een echte held heeft hij verder gefietst.

In het hotel moesten we de fietsen, bagage en kar naar het eerste verdiep dragen! Daar konden de fietsen veilig staan. Ondanks zijn wonde heeft Lukas nog kei goed meegeholpen.

Het hotel zag er langs buiten wat sjofel uit, maar de kamers zijn heel ruim en proper! Er lagen tot groot jolijt van de kindjes zelfs wat snoepjes om ons te verwelkomen.

Vandaag zijn we tot 740 meter hoogte gereden. Hoger dan het hoogste punt van België (en ja we hebben er ineens een lesje aardrijkskunde aan gehangen :-p )

Kaat en Lukas hebben het weer fantastisch gedaan! Het zijn echte doorzetters!

Hotel Torrezaf, the place to be in Torredelcampo!

Even rust aan de kant van de weg

Leuke verrassing, waterval!

Yep, de fietsen geparkeerd in het kerkhof

Terug omhoog, langzaaaaaaam

Mancha Real, aangenaam plein

Banaan, krachtvoer!

Kaat, zelfs tijdens een pauze danst ze op de fiets

Na een zware dag fietsen moesten alle fietsen en bagage nog een verdieping omhoog! MET DE TRAP!

Wonde van Lukas, ontsmet en ingepakt

Rust voor de kindjes, even gamen!