Dag 72,73: Barcelona by boat, Barcelona by bike, Barcelona bye bye!

Dinsdag 15 mei: Wat een nacht! Lawaai. Veel lawaai. Dichtvallende deuren. Ruzie op de gang. Dronken gelal en gelul.

Bram en Hanne gaan even buiten om de gang kijken. Boos. Terug op de kamer en rond een uur of een werd het stil. Tot een uur of vijf. Terug kabaal. Dezelfde stemmen. Geroep. Bram is het beu en gaat naar de kerels in de gang. Ondertussen zijn we met drie andere hotelgasten. Pfff. Lang verhaal kort (even kort als onze nachtrust) ze zijn uit het hotel gegooid.

Na een leuke fietstocht kwamen we aan de haven. Even een agent die weer met ons inzat en ons weer de weg wilde wijzen. Geen controle, behalve van ons ticket. Geen metaaldetectors die Bram kon vernielen met zijn kar. Wel weer vreemde blikken en een systeem om aan boord te gaan dat duidelijk niet voorzien is op fietsers met bagage of kar. Langs de normale weg geraken we niet aan boord. Het personeel is wel weer enorm behulpzaam. Ze laten alle camions wachten zodat wij de boot kunnen oprijden. We moeten wel onze fietsen in een klein hok manoeuvreren en plat leggen.

We zoeken een leuk plekje in de cafetaria en houden een picknick op de boot. Bij het uit de haven varen hebben we een ongelofelijk zicht op Palma en de kathedraal met op de achtergrond de bergen van Mallorca. Hier komen we nog terug.

Een paar uur later varen we de haven van Barcelona binnen. Het geeft ons een uniek beeld van de stad. In de verte kunnen we de Sagrada Familia zien.

Er staat een bus op ons te wachten in het ruim van het schip. Voor passagiers te voet (of per fiets) is dat de enige weg uit de haven… Onze fietsen moeten in de koffer van de bus, Bram puzzelt en krijgt alle vier de fietsen er in. We krijgen weer veel hulp van het personeel van Ballearia!

Dan fietsen we langs het water richting ons hostel… Het voelt zo bizar om hier met de fiets te zijn! Het ANT-hostel is proper maar onze slaapruimte is heel klein. Er zijn drie kleine kamers gemaakt in een grote ruimte. In elke kamer zijn er 4 slaapplaatsen. Elk bed heeft een gordijntje. Zo lig je wel goed afgeschermd maar het houdt natuurlijk geen geluid tegen.

Woensdag 16 mei: De Catalaanse Kwestie

Het zou een titel van een Suske en Wiske-strip kunnen zijn maar het is realiteit. We plannen een trip met de fiets door de stad. Van elk land waar we doorrijden wappert er een vlag aan onze kar. We staan nog voor ons Hostel of we worden al aangesproken over onze Spaanse vlag, een jonge kerel op een ludieke wijze. Maar toch.

Aan de kathedraal gekomen spreekt een oudere heer ons aan in het Catalaans. Redelijk kordaat, hij wijst naar de vlag. Bram zegt dat hij beter kan zwijgen want “wij Belgen beschermen nog drie van hun voortvluchtige politici”… Enfin, dat zou Bram gezegd hebben moest hij Spaans of Catalaans spreken. Nu kwam er enkel “no politics” uit.

Even later horen we wat mensen langs de weg “España, he Catalunya” roepen. Soit, tijd om een Catalaans vlaggetjes te kopen. Nadat dat boven de Spaanse hangt spreekt niemand ons nog persoonlijk aan.

Regelmatig horen we achter ons nog wel wat geroep, mensen voor, mensen tegen…We voelden ons nooit echt onveilig maar het was toch een vreemde gewaarwording om te voelen hoe erg dit hier leeft…

Fietsen door Barcelona is trouwens best te doen, zolang je op de fietspaden blijft. Met de fiets over de Ramblas was minder geslaagd. Veel te druk.

Na de pickick in het Citadelpark zijn we via de haven en de stranden richting onze camping gereden in het plaatsje Masnou. Een mooie rit bijna volledig autovrij.

We zijn blij dat we weer in de tent kunnen slapen.