Dag 76,77: Zand en rotsen

Zaterdag 19 mei: We besloten om niet va de N-II rechtstreeks naar Gerona te rijden wegens te druk maar de eerste kilometers richting Blanes Lloret de Mar waren minstens even druk. Het is weekend en veel Spanjaarden wilden een dagje meepikken aan de kust.

Toch voelden we ons nooit onveilig.

In de route zat best wat klimwerk. Hoogtemeters en hellingspercentages waar we een aantal weken geleden nog angstig en zenuwachtig van werden voelen nu meer aan als “heuvels”. Een wonder hoe je mind en je lichaam zich aanpassen!

Na Lloret werd het weer rustiger op de baan. In Tossa de Mar werden we aangenaam verrast door het levendige stadje met mooie strand. Terwijl we daar picknickten kwam Viktor, onze Zweedse buur langsgefietst. Samen verder gegeten en meer verhalen uitgewisseld. Hij heeft ons doen watertanden om toch ook eens in het hoge Noorden te gaan fietsen…

Het laatste stuk naar de camping was indrukwekkend mooi. Stijgen en dalen langs rotsen en baaien tot aan de camping. Die lag ook in een baai met een klein strand, omringd door hoge rotsen. Een paradijselijk beeld!

Kaat en Lukas klommen op de rotsen, Bram en Hanne genoten van het strand.

We zijn ons heel bewust van het unieke van de situatie. Van de kans die we krijgen om dit avontuur te beleven. Om samen dit te kunnen voelen. We beseffen ook dat we ongeveer in de helft van ons avontuur zitten… Het is een beetje als leven in een droom, zonder weekdagen of weekend, zonder een agenda die op een of andere reden altijd vol zit… Zonder ons zorgen te maken over ons huis dankzij een aantal mensen in België…

We genieten en beseffen maar al te goed hoeveel geluk we hebben…

Zondag 20 mei: bochten, lagunes, hoogtemeters en moto’s, zo zag onze dag er ongeveer uit. Een heel mooi stukje kustweg tot San Feliu.

We werden regelmatig aangemoedigd door motards, mensen in de wagen en wielertoeristen met de racefiets. Een Engelse wielertoerist vroeg ons of we ver gingen en keek naar de kar en dan naar de kinderen.. “wow, a lot of respect guys”.

Onze Spaanse en Catalaanse vlag blijven ook reacties uitlokken. Twee joggers: “thank you for the Catalan flag, friends forever”. Een oudere vrouw die het maar niet snapte dat we met die twee vlaggen reden… Af en toe nog wat geroep “eh Catalunya” of “si España!”.

De Spaanse vertaling voor België moet wel “Alemannia” zijn, want dat is wat we telkens horen als de mensen het over onze Belgische driekleur hebben.

Er was een keuze aan campings en dus kozen we in functie van de kinderen eentje met een groot zwembad, speeltuin en minigolf. En als bonus voor Hanne en Bram, proper sanitair en ruime douches!