Dag 111,112,113: Over Rode Duivels en ‘wilde’ oesters

Zaterdag 23 juni: Vandaag speelden de Rode Duivels tegen Tunesië. Die match hebben we via de livestream van Radio1 al fietsend gevolgd. We reden langs stille wegen, die niet langer stil waren als wij voorbij kwamen gefietst! En al helemaal niet bij elk Belgisch doelpunt!

Dankzij de tip van Steve en Lies (ouders van de Belgische fietsende familie) hadden we besloten naar Ile de noirmoutier te fietsen. We wilden vooral ook de getijdeweg ‘le passage du gois’ nemen. Een weg die je maar een paar uur per dag kan nemen, enkel bij laag water. Bij vloed is hij helemaal bedekt met water!

Om naar het eiland te gaan namen we de ‘gewone’ brug.

Zondag 24 juni: Omdat we afhankelijk zijn van de getijden om te vertrekken, maar vooral omdat we zo gecharmeerd zijn door het eiland blijven we een dagje. Kaat was ook heel moe en lag al om 19:30 in bed.

Tijdens de middag zijn we wat gaan eten in een supergezellige brasserie.

Na de middag zijn we in de oceaan gaan zwemmen.

In de supermarkten vinden we sinds een dag of twee ook meer en meer Bretoense koekjes, cider, … We komen in de buurt!

Een avondwandeling op het strand en wat spelen in de modder sloot onze rustdag af.

Maandag 25 juni: Bram had opgezocht wanneer het laag tij zou zijn vandaag.10u05. Dat wil zeggen dat je tussen 8u35 en 11u35 op de passage du gois mag rijden. Toch wat extra buffer rekenen, je zou maar eens platte band moeten krijgen in het midden van de passage! We moesten snel inpakken. De camping zelf lag ook nog eens op 4km van de passage.

Wat een ervaring! De zon stond nog laag, hier en daar nog een plas op de weg, maar de infoborden toonden dat de passage veilig was.

Sommige stukken fietsten niet zo goed omdat het wegdek uit een soort grote tegels bestond. Er was ook enorm veel tegenwind. Langs de weg stonden en aantal metershoge torens waar je je in veiligheid kan brengen als je dit de zee verrast zou worden. Je auto (of fiets) ben je dan wel kwijt.

Links en rechts van de weg stonden overal wagens geparkeerd en de mensen zochten naar schelpdieren. Wij zijn dan ook even gestopt om op oesterjacht te gaan! Kaat zocht en vond een paar mooie exemplaar die dan door Bram en Lukas ter plekke werden verorberd!

Toen werd het toch tijd om verder te fietsen! Op de infoborden aan de overkant zagen we dat de zee al terug aan het opkomen was…

Echt een unieke ervaring!

Daarna werd het beuken tegen de wind! Het was niet voor niks dat ze hier een windmolenpark geplaatst hadden!

Gelukkig volgden we na een paar uur vechten tegen de wind een iets meer beschutte weg die het begin van Bretagne markeerde.

Heel moe van al dat zwoegen en zweten kwamen we aan in onze camping!