Dag 138,139: The last of England

Vrijdag 20 juli: De route begon weer via nogal drukke wegen. Sommige delen deden we zelfs te voet op een voetpad waar we amper konden stappen omdat de struiken bijna tot op de straat waren gegroeid.

We voelden ons niet echt veilig. Zonder kinderen zou het ook niet gezellig zijn maar beter te doen. Ons fietstreintje is lang. Sommige Engelsen steken ons in bochten voorbij zonder dat ze zicht hebben op aankomend verkeer. Bram en Hanne eisen wel hun plek op, dat helpt, maar dan is er nog die 1% gekken die dan moeten uitwijken voor tegenliggers die plots opduiken. Gelukkig blijven we ook heel vriendelijke chauffeurs tegenkomen.

Rond de middag werd het rustiger en terug mooier. Dan zagen we een mooi grasplein om te picknicken… We stapten van onze fietsen en zagen een pub aan de andere kant van de straat… Veelbetekenende blik tussen Bram en Hanne… en vijf minuten later zaten we op het terras! Home made chicken pie, ham and eggs, shrimps… Het heeft ons weer gesmaakt!

Het fietsritme lag heel goed en op een mooi uur kwamen we op de camping. ‘volzet’ maar gelukkig vinden ze altijd wel een plekje voor fietskampeerders!

Deze keer was er wel meer lawaai, maar om 22u was het wel stil. Bram slaapt echt niet meer goed op zijn matje. De bult wordt steeds groter.

Zaterdag 21 juli: Vandaag was de route heel mooi. Tof om zo te kunnen afsluiten.

Normaal zouden we deze etappe in twee dagen fietsen maar we waren allemaal in topvorm! We namen een vroege start (bedankt buren om ons ‘op tijd’ te wekken grrrrr ?) Het mooie landschap, de rustiger banen, de mindere hoogtemeters zorgden ervoor dat het allemaal heel vlot ging.

Snel de boot omgeboekt naar een dagje eerder en een laatste fish en chips terwijl we op de boot wachtten.

Engeland u was mooi, af en toe kwamen we een al te zotte chauffeur tegen maar we onthouden toch vooral de schoonheid van het land en de hoffelijkheid van de meeste Engelsen.