Dag 137: Pocahontas

Donderdag 19 juli: Wat een discipline en plichtsbesef bij de jongeren die meededen aan de Duke of Edinburgh Award! Geen kwaad woord. Op tijd stil en deze ochtend was de eerste groep al om 8:30 vertrokken!

Het eerste deel van de route was weer heel mooi. Maar hoe dichter we bij Gravesend kwamen, hoe meer we grotere en drukkere wegen moesten nemen.

Gravesend zelf was niet veel soeps. We vonden wel een gezellige pub waar we als middageten fish en chips hebben gegeten. Daardoor hebben we net wte laatste overzet over de Thames gemist voor de middagpauze een moesten we tot 15u wachten.

Het was dan nog een gesukkel om de fiets van Bram met kar op en af de boot te krijgen.

Na Gravesend werd het nog erger. Dit een industrieterrein (met gelukkig maar een paar camions). Overal sluikstort. Niet zomaar alleen wat vuilniszakken…. diepvriezers, ijskasten, banden, halve keukens, matrassen…

Gelukkig konden we voor de camping en rustigere weg inslagen en waren we toch nog net voor sluitingsuur daar. We staan weer helemaal alleen op een weide. Zalig!

Lukas had het vandaag wat moeilijk. Een beetje vermoeid. Hij klaagt en zaagt nooit… Maar nu was hij niet in zijn element. Hij sliep dan ook heel snel.

Geplaatst in 2018 Het grote avontuur.

3 reacties

  1. Weer een mijlpaal! 4000 km gefietst! Meer dan superespect voor jullie allevier!!! ???? ????
    Lucas, ook jij mag wel eens een dipje hebben hé, ‘t moeten niet alleen de meisjes zijn…..goed dat je goed geslapen hebt en …..nu terug verder ….hier bij ons heeft trouwens het weer ook een klein dipje….. ?

    Het ga jullie verder goed! Moet er nog een Nederlandse vlug bij of is de vlaggenmast compleet? ?

  2. precies zwaar accedent in die bocht.
    Lucas verliefd op Pocahontas ?
    Fisch and chips zo lekker dikke vette frit

Reacties zijn gesloten.