Dag 14: We meet again

zondag 18 maart: Jeuj opstaan met droog weer! Een leuke voormiddag met mooie banen bracht ons tot in Zambujeira do Mar. Een gezellig kuststadje. Na koffie, een ijsje en gebak in de zon begon de route met een enorm steile helling. Alleen Lukas heeft ze tot boven gefietst en kreeg applaus van de Portugezen die te voet even snel naar boven ploeterden. Voor Bram was het een hele opgave om de fiets met bagagekar de helling op te duwen.

Tijdens de picknick konden Kaat en Lukas zich uitleven op het strand!

Daarna volgde zandwegen, modderpoelen en honden. Niet echt een route om over naar huis te schrijven. Voorwielen die onder het gewicht van de voortassen weggleden in het zand, het achterwiel van Bram dat slipte… 4km afzien. Daarna werden we gelukkig wel beloond met een fantastisch uitzicht over de baai van Odeceixa. Een afdaling die we te voet moesten doen (geen asfalt,veel te stijl, losse stenen en losse honden) Daarna kwamen we terug op asfalt en zagen we een paar wandelaars in de verte.

Marie was erbij! Wat een toeval. Ze wandelde samen met een Duits koppel. Dat koppel bleef blijkbaar in hetzelfde hostel slapen als wij. We namen afscheid van Marie die in een ander hostel bleef overnachten.

Odeceixa is een gezellig stadje met een mooi, klein, pleintje en pizzeria. Ideaal om even te gaan eten. Lukas en Kaat hadden echt zin in Pizza.

Raad eens wie daar kwam binnengewandeld? Marie 🙂 Een grappig toeval, ze heeft zich dan even bij ons aan tafel gezet. Het zijn die vreemde toevalligheden die zo een fietsavontuur speciaal maken.

Iedereen was blij als hun hoofd het hoofdkussen raakte. Zonder uitzondering vielen we allemaal snel in slaap.

Zicht op ons hostel. Wie ziet onze fietsen?

Terrasje in Zambujeira do Mar

Genieten van het uitzicht

Spelen op strand

Weer een steile helling

Afdaling naar Odeceixa

Asfalt, mijn koninkrijk voor asfalt!

trage vermoeiende kilometers